Najstarszy budynek w Krobi. Nie można określić jednoznacznie daty powstania. Przyjmuje się, koniec XI w. lub początek XII w.
Z powstaniem kościoła wiążą się legendy opisane już przez Jana Długosza. Podania informują, że fundatorem kościoła był Władysław I Herman (ur. ok. 1043 r., zm. 4 czerwca 1102 r.) i jego żona Judyta Czeska. Ufundowali świątynie jako akt dziękczynny Bogu, za urodzenie w 1086 r. syna Bolesława III Krzywoustego. W innym miejscu Długosz podje, że fundatorem był Piotr Dunina, dla odkupienia swoich grzechów.
Kościół św. Idziego na zdjęciu z 1894 r.
Obecnie kościół pełni rolę kaplicy cmentarnej na cmentarzu zajmującym wschodnią część wzniesienia położonego w północnej części miasta, zwanej w 1307 roku Kościołem przy Krobi, Kościelną Wsią czy później Kościeliskiem.
Kościół św. Idziego na zdjęciu z 1901 r.
Kościół położony jest zgodnie z chrześcijańskimi zasadami wznoszenia świątyń, czyli na linii wschód — zachód, z ołtarzem po stronie wschodniej. Budynek ma charakter jednonawowy (wymiary nawy 9,30 x 5,5m), z apsydą założoną na odcinku koła. Mury nawy wzniesione są ze średniej wielkości głazów narzutowych (granit), natomiast w narożnikach znajdują się nieco większe ciosy piaskowcowe.
Rycina z Wielkopolskiego Biuletynu Konserwatorskiego autor A. Różański
Kościół wielokrotnie przebudowywany (m.in. w 1605 r, 1802 r., 1929 r.). Niegdyś z murowaną dzwonnicą i zakrystią. Brak jednak dokładnych badań archeologicznych, dzięki którym można by lepiej poznać pierwotny wygląd i historię tego obiektu.